In 2016, nadat ik een paar jaar vrij was geweest van mijn verslaving, gaf ik mezelf een maand durende Ashtanga yoga-onderdompeling cadeau onder begeleiding van mijn hoofdleraar Maxi Meissner. Dit was net voor mijn veertigste. De beoefening heeft me sindsdien de ruimte gegeven om mijn authenticiteit te omarmen.

Na mijn eerste yogareis begin 2019 kreeg ik de kans om Maxi te assisteren en les te geven. Geleidelijk aan kreeg ik de mogelijkheid om lichaamswerk te doen als middel om ruimte te creëren. Dit leidde tot de studie en beoefening van Alchemy of Touch™ bij Tapesh Paradiso en Anouk Devi in 2022 en het behalen van mijn Level 2 Practitioner-diploma begin 2024. In de zomer van 2024 volgde ik mijn eerste workshops van Petri Räisänen en Wambui Njuguna-Räisänen, waarbij lichaamswerk werd gecombineerd met therapeutische hand-on correcties.

Ik heb het voorrecht gehad om les te krijgen van vele zeer vriendelijke leraren, waaronder Maxi Meissner, mijn geliefde hoofdleraar, zoals Susanna Finocchi, Elise Greenspoon, Sharmila Desai, de eerder genoemde leraren en nog veel meer.

Voor mij is de beoefening een weerspiegeling van hoe ik door het leven adem. In mijn lessen hanteer ik een zachte en rustige aanpak, met de nadruk op het ritme en de klank van de ademhaling en de energie die ik uit elke inademing en uitademing haal.

Thian geeft les op dinsdag in Mysore van 7.00 tot 9.00 uur.

Hoe ik hier ben gekomen - Ik kan niet zeggen dat ik volledig begrijp hoe ik hier ben gekomen, maar ik kan wel zeggen dat yoga mij helpt het beter te begrijpen.

Ik ontdekte Ashtanga, en/of Ashtanga ontdekte mij rond 2016 via mijn toenmalige vriendin Elena, die sommigen van jullie misschien kennen omdat ze in die periode met Maxi beoefende. Vechtsporten en vechten waren destijds mijn belangrijkste discipline, maar ik zag wel de waarde in van "stretchen" en "flexibel zijn" en ik had chronische pijn, dus toen ze me een paar asana's liet doen, was de waarde duidelijk.

In 2019 reisden we naar Mysore, India, en door een nogal toevallige samenloop van omstandigheden ontmoette ik mijn leraar Satinder S. Khalsa, die mijn beoefening van volledige basisprincipes binnen een paar weken consolideerde. Hij zei dagelijks dat ik moest stoppen met overal tegen te vechten, wat me van streek maakte, want het was waar. Maar pas een paar jaar later, nadat ik ontdekte in hoeverre ik mijn lichaam had afgemat, begon ik er aandacht aan te besteden.

Nadat ik me in 2020 officieel bij Bhumi had aangesloten, hielp Maxi me verschillende van die lagen van pantser af te pellen die zo strak om mijn identiteit zaten dat ze me letterlijk verstikten. In die tijd, en vele jaren daarvoor, kon ik alleen maar volledig ademhalen wanneer ik zware inspanning leverde met een verhoogde hartslag. Het grappige is dat ik in zekere zin "sterk" en "fit" was, maar in andere zin zwak. Ik kon 20-30 uur per week hard trainen, maar had moeite om 10 minuten lang een maaltijd te koken zonder rugpijn en spanningshoofdpijn.

De afgelopen jaren heb ik me een weg gebaand door de nodige gezondheidsproblemen en me neergelegd bij de conditionering die me tot dit punt in mijn leven heeft gebracht. Soms verloor ik mijn vertrouwen, soms twijfelde ik aan alles, op een gegeven moment stopte ik voorgoed met Ashtanga, op een ander moment besefte ik dat het niet de beoefening was die het probleem was.

Nu vormt mijn beoefening de basis voor vrijwel alles wat ik doe. Het heeft me geholpen mijn gevechten zorgvuldiger te kiezen, omdat ik besef dat mijn actievermogen beperkt is. Het heeft me geholpen een andere relatie met het leven te ontwikkelen, die minder vijandig en meer communicatief is, waardoor een vrij koud hart verandert in een warmer, opener hart. Ironisch genoeg denk ik dat dit de karaktereigenschappen zijn van een krijger waar ik altijd naar op zoek was, en ik vind ze nu door te stoppen met vechten. Is dat niet wat?

Hoe dan ook, dat is een beetje over mijn reis en "hoe ik hier ben gekomen". Ik ben blij dat Maxi me de kans wil geven om nu waarde toe te voegen aan de reis van anderen. Dit voelt voor mij als het juiste moment en de juiste plek om dat te doen, en ik hoop voor jou ook.

Lex assisteert Maxi een of twee keer per week en hij kijkt ernaar uit om binnenkort op zaterdag les te geven.